Porywająca opowieść o Katarzynie Medycejskiej, kontrowersyjnej postaci i jednej z najpotężniejszych kobiet XVI wieku. Miłosne intrygi, ponure knowania i krwawe spiski w III tomie sagi o wpływowym rodzie Medyceuszy.
Rok 1536. Niespodziewanie umiera Franciszek, następca francuskiego tronu. Ciało znajduje Raymond de Polignac, kapitan czwartej kompanii pikinierów, i natychmiast każe sprowadzić Guillaume’a Mauberta, osobistego medyka delfina. Wstępne oględziny nie wykluczają otrucia.
Wkrótce okazuje się, że dzień przed tragicznymi wydarzeniami Franciszek, walcząc z upałem i zmęczeniem, wypił dużą ilość zimnej wody, posłuchawszy rady hrabiego Modeny Sebastiana di Montecuccoliego. Włoch przybył na dwór francuski w orszaku francuskiej księżniczki Katarzyny Medycejskiej, żony drugiego królewskiego syna, Henryka Walezjusza. Czy to możliwe, że chodziło o spisek włoskiej frakcji mający na celu zapewnienie tronu Henrykowi i Katarzynie?
Choć wszystko wskazuje, że śmierć Franciszka została ukartowana, skomplikowana sytuacja polityczna nakazuje ostrożność w formułowaniu hipotez. Wojna z Karolem V Habsburgiem toczy się ze zmiennym szczęściem, oddziały Świętego Cesarstwa Rzymskiego zajmują Prowansję, a Franciszek I, przebywający wówczas w Lyonie, poleca niszczyć wszystko, co mogłoby się przydać wojskom nieprzyjaciela. Na rozkaz władcy płoną pola uprawne i zatruwana jest woda w studniach. Poza tym Franciszek I, przywiązany do synowej Katarzyny, nie dopuszcza myśli, że mogła się przyczynić do śmierci jego syna. Chcąc rozwiać wątpliwości, rozkazuje jej pilnie stawić się przed swoim obliczem.
